Hatha Yoga staat voor het in balans brengen en bij elkaar brengen van de zon en de maan. Het mannelijke en het vrouwelijk en de pranic channels Ida en Pingala. Dit wetende blik ik terug op twee onvergetelijke weken waar conflict en harmonie centraal staan.
De ochtend meditatie, de intensieve yogalessen, de colleges van de Swami en docent, de ayurvedische behandelingen en de teacherworkshops. Het is ontzettend veel en intensief. De ruimte en de rust zijn helpend om dichtbij mezelf te blijven, er is gewoonweg geen vluchtroute. Goed, ik akker door thema’s heen. Alles binnen de ashram lijkt op elkaar afgestemd te zijn, tot de voeding aan toe. Of misschien zit deze afstemming in mijzelf.
Vandaag heb ik een dagje vrij, een dag om niet om 5.30 op te staan en lekker uit te slapen. Alleen vergat ik mijn wekker uit te zetten en zat ik alsnog klaarwakker recht op. Na een rustige ochtend loop ik samen met mijn Italiaanse buurvrouw naar het dorpje even verderop. We wandelen ongeveer 25 minuten langs de grote weg. Kleurrijke auto’s en vrachtwagens passeren, motoren crossen langs. Iedereen toetert, zwaait, roept of vraagt of we willen komen eten. Althans dat denk ik te begrijpen uit de handgebaren.
In het dorpje lopen we langs een prachtige kleine tempel in het midden van het centrum. De tempel is voor een vrouwelijke godin. Het hele dorp is gehuld in kleur, de huizen zijn prachtig beschilderd en mensen zijn allemaal buiten een aan het werk, aan het praten, of gewoon aan het zitten. Het is een drukke bedoening. Ik voel me net een kermis attractie. Kinderen worden gemaand om naar ons te zwaaien en iedereen kijkt op of staart ons aan. We kopen een tasje met koekjes voor twee vrolijke jongetjes van een jaar of 5. Ze kijken verlegen, maar wanneer ze in het zakje kijken lichten ze op en roepen enthousiast.
Natuurlijk zie ik armoede, maar ik zie ook de eenvoud, de warmte, de openheid, de vriendelijkheid en de prachtig geklede vrouwen. Wanneer we teruglopen staat er een bonte koe langs de weg. Hij is roze met geel geschilderd.
Namaste